Een vonk tussen Typhoon en Jef Neve
Een vonk tussen Typhoon en Jef Neve
Zanger/rapper Typhoon en pianist Jef Neve, voortrekker in de Belgische jazz en klassieke muziek, kenden elkaar niet. Als gelegenheidsduo ontmoetten zij elkaar vorig jaar via de Rotterdamse muziekorganisatie Motel Mozaïque in het kader van de manifestatie BesteBuren dat de Vlaams-Nederlandse creativiteit en culturele samenwerking vierde. Een vonk sprong over.
Diepgang in elkaar
Als uitvoerend muzikant reist de Vlaamse Jef Neve de hele wereld over. In zijn composities met zowel jazz als klassieke componenten vinden verbeelding en diepgang elkaar in weelderige melodieën die gaandeweg helemaal openbreken. Met Glenn ‘Typhoon’ de Randamie, de poëtische muzikant die met zijn uitmuntend feestelijke liveshows en bejubelde album Lobi da Basi veel harten veroverde, voelde hij een diepe verbintenis.
Die is uitgediept in een duoshow die eerder op festivals als Jazz Middelheim en Leuven Jazz in België te zien was. Gisteravond, voor de kansel van de Arminiuskerk te Rotterdam, deelden Jef Neve aan de vleugel en Typhoon blootsvoets op een kruk hun intieme muzikale symbiose hier eenmalig. Niet alleen spraken hun blikken na elk nummer – zacht, een mengeling van verbazing, trots en bewondering – maar ze gingen beiden voluit in het sobere uitgelicht podiumbeeld. Terug naar de kern, aldus Typhoon, zijn songteksten over liefde en vrijheid vrijuit reciterend op Neve´s parelende improvisaties.
Intimiteit
De intimiteit van dit duo was deze avond aansprekend en breekbaar. Was het de sereniteit van de donkere kerk die versterkte? Zeker wanneer Typhoon zijn emotionele bergen beklom: de naweeën van een relatie, zijn writersblock, zijn geloof, activisme en onmacht dat hij kan voelen over ,,wat we elkaar aandoen in de naam van democratie?”, leverde Neve de passende ondersteuning.
Logisch landde Typhoons raps, de kleine gedichtjes („Bevestig mij… Als je gewoon zegt dat ik oké ben”) in de pianonoten. Shaffiaans wond Hier in de Stad op. De verhalen achter zijn tracks - Kaarten met Kruisjes, zijn weemoedige Surfen - kregen de tijd. Het waren monologen die raakten.
Maar ook een klaterend solostuk als Solitude, van Neve’s soloalbum, werd door een muisstil publiek ontvangen. Later kon de afgeladen kerk juist bijdragen door de woorden ‘nooit’ mee te roepen op de hypnotiserende puls van gedempte pianosnaren. Een emotioneel slotstuk werd Liefste, toen actueel verdriet over de dood van een dierbare het bij de zanger overnam.
Typhoon en Jef Neve hebben een open muzikaal verbond. Het is simpelweg ondenkbaar dat deze muziekzielen niet eens samen de studio zullen induiken.
