Jef Neve nam onlangs in de legendarische Abbey Road-studio’s zijn eerste soloplaat op. Die is ondertussen uit, en luistert naar de naam ‘One’. Logisch dan ook dat het album live in première gaat op Neves bloedeigen festival in de Turnhoutse Warande. Jef mikte zijn set tussen het poëzie-experiment Fêtes Galantes en de broeierige soul vanAmp Fiddler. En toonde dat hij het prima redt op zijn eentje.
Neve kroop meteen in de klankkast van zijn vleugel, om de snaren rechtstreeks te bespelen. Zo ging hij over in een soort van engelenfeedback, waaruit Lush Life van Ellington-componist Billy Strayhorn opsteeg. Hij gaf er het gewicht van een pianoconcerto aan. En voilá: de toon was gezet.
Could It Be True? was een avontuurlijke afdaling rond een koppige melodie. Neve speelde supersonisch snel. Bij dit nummer wekte dat onze verbazing. Elders gefrons. Zo leek de tijd plots op bij de twee laatste songs van de reguliere set: Synrise van Goose en Kundalini . De noten leken wel over elkaar te struikelen.
Stromae’s Formidable blonk dan weer uit in subtiliteit. Niet zozeer door de rechttoe rechtaan lezing van de alom bekende melodie. Wel door een Neve die de wijs al improviserend uitkleedt en restylet. Bij mysterieus rood licht, en gele lichtstippen.
Neve gebruikte de gelegenheid om ook muzikale helden die dood of onbereikbaar zijn naar Turnhout te halen. Hij bracht een ongemeen virtuoze interpretatie van Monks I Mean You. En zorgde met A Case Of You van Joni Mitchell - een song die hem duidelijk diep raakt - voor de meest verstilde en sobere minuten van de avond.
Toch straalde geen enkel stuk feller dan zijn eigen compositie Flying To Diani Beach, een meeslepend stuk van Kilimanjaro-achtige proporties. Terwijl Neves ene hand hem bijna machinaal begeleidde, bracht de andere emotie in het spel. Never Five Up begon een pak abstracter en gleed langzaam naar een Still Crazy After All These Years-vibe. Een nummer waaruit Neve met een lichte grijns zelfs letterlijk citeerde.
Wie Neve al aan het werk zag, weet dat hij zijn songs graag vergezelt van een praatje. Over indrukken en inspiratie. Vaak met amusante anekdotes en zelfrelativering. Dat deed hij ook nu weer. Helaas voer de sfeer daar niet altijd wel bij. Zo brak Neve de zorgvuldig opgebouwde spanning van A Case Of You nogal abrupt met zijn volgende inleiding.
Hoe dan ook, Neve toonde zich opnieuw als een lefgozer. Een muzikant die elke steen op zijn pad omdraait. Hij blijft straf … na al die jaren.
A man alone in front of his piano, with his back facing the world, composing, playing, dancing, seeking, surrounded by 4 performers – waiting, dancing, falling, loving, waiting, seeking - and a sound wizard, all alone in front of his overloaded effects board, but still connected by tweaking the sound of the piano. How solitude is displayed in a rough minimalistic dark scenery surrounded by hope, love and happiness. A place to be alone , a place where solitude is challenged in our most existential loneliness.
Inspiration
From the Diaries of Franz Kafka
"April 27. Incapable of living with people, of speaking. Complete immersion in myself, thinking of myself. Apathetic, witless, fearful. I have nothing to say to anyone - never."
"Being alone has a power over me that never fails. My interior dissolves (for the time being only superficially) and is ready to release what lies deeper. When I am willfully alone, a slight ordering of my interior begins to take place and I need nothing more."
26 December. Two and a half days I was, though not completely, alone, and already I am, if not transformed, at any rate on the way. Being alone has a power over me that never fails. My interior dissolves (for the time being only superficially) and is ready to release what lies deeper. A slight ordering of my interior begins to take place and I need nothing more, for disorder is the worst thing in small talents.
To know more about this project please visit the project page.
A music and dance collaboration between jazz pianist Jef Neve and contemporary cie MESS choreographer Michael Lazic. Concept and choreography : Michael Lazic Music live and composition : Jef Neve Assistant choreography : Elles Grzybek dancers : Veronique Lievin, Elles Grzybek, Stefan Wise and Michael Lazic soundscapes live : Jasper Maeckelberg light : Ilyas Deckers
premiere : 16 June 2014 Antwerp performances : 17,18,19,23,24,and 27 June 2014
Jef Neve (p),
Jo Hermans (tp),
Bart Indevuyst (frh), Pieter Kindl (tb),
Jasper Maekelberg (perc).
De pianistische duizendpoot Jef Neve heeft al van alles aan de hand gehad: van symfonisch klassiek tot jazz met (eigen) groe- pen in diverse samenstellingen. Ook kennen we hem als be- scheiden begeleider van een zanger. Op ‘One’ heeft hij nage- noeg in zijn eentje – op één track wordt zijn geluidswereld er- gens in de verte aangevuld door drie koperblazers en een per- cussionist – een compleet wereldbeeld ontvouwd. Met zijn piano verklankt hij een wereld die groter is dan de klank alleen.
Op sommige platen lijkt het muzikale vliegwiel door stroop te worden geduwd, zo vast zit de muziek. Het effect van het harde werken staat dan in geen verhouding tot de inspanning die ver- richt wordt. Tijdens de ‘tour de force’ van Jef Neve is daar geen moment sprake van. Bij hem staat het vliegwiel op de stand ‘turbo’: alles om de noten heen beweegt en helpt mee om het geschetste panorama te kleuren en in zijn volle glorie te tonen. Een voorbeeld: Neve nam ‘Lush life’ van Billy Strayhorn onder handen. Dat begint met een akkoord waarin hij alle snaren in de piano in één beweging laat horen. Dat geluid laat hij langzaam uitsterven, waarna langzaamaan de doorgecomponeerde score van Billy Strayhorn zich volgens Neviaans plan ontvouwt. Of ‘Solitude’. Nee, niet van Ellington, maar van Neve zelf. In dit stuk draait het vliegwiel op volle toeren, met alle glorieuze mu- zikale gevolgen van dien. Joni Mitchells ‘A case of you’ wordt door Neve prachtig ingetogen vertolkt. In Ramses Shaffy’s ‘We zullen doorgaan’ is het thema heel verhuld verwerkt.
Neve’s eigen composities zijn nergens mee te vergelijken. Hij tovert er een imaginaire wereld mee tevoorschijn. Een wereld waarin je verwonderd kijkt naar de logische gang van zaken en de ongebreidelde fantasie die uit zijn werk spreekt. En naar de kracht van zijn composities en de uitwerking ervan. Tot slot brengt Jef Neve je weer terug op aarde met een traag voortbe- wegend stuk muziek met ‘Geef nooit op’ als thema. Daardoor kun je weer redelijk geacclimatiseerd verder.
Na een paar soundtracks, platen met zijn trio en het sterke met José James gemaakte For All We Know (2010) is One het eerste soloalbum van de Belgische pianist Jef Neve.
Een zeer veelzijdige plaat waarop hij bewijst zowel in klassiek, jazz als pop goed thuis te zijn. Zijn spel is voortdurend krachtig en bloemrijk. De keuze van covers alleen al toont zijn veelzijdigheid: Lush Life (Billy Strayhorn), We zullen doorgaan (Ramses Shaffy), Formidable (Stromae) en A Case of You (Joni Mitchell) worden vervolgens niet gewoon nagespeeld, maar uitgebouwd. Prachtig hoe na een kakofonisch intro pas na zeven minuten Strayhorns melodie tevoorschijn komt, of hoe uit een stuk improvisatie ineens een kleine melodielijn uit Shaffy's hit tevoorschijn komt.
Maar ook Neves eigen composities zijn sterk. Zoals Could It Be True, waarin de 37-jarige pianist echt zoekende lijkt en, zoals vaker, pas na minuten bij het thema uitkomt om daarna weer razendsnel weg te improviseren.
Kraakpand @ Handelsbeurs Concertzaal
Zet een handvol muzikanten bij elkaar in een zaal en laat ze om de beurt spelen en iets over zichzelf vertellen. Dat is Kraakpand. Op één avond reis je met vier verschillende bands van het ene genre naar het andere, van de ene sfeer in de andere. Dit in intieme clubsetting, op neusafstand van de muzikanten.
