Jef Neve is jazzmuzikant, speelt piano en schrijft eigen composities. Hij rijdt met een Jaguar XF maar droomt ervan om ooit met een klassieke roadster rond te bollen. “Oldtimers zijn nog échte machines. Die geven een ambachtelijk gevoel als je ermee rondtuft.”

“Op voorwaarde dat er niet te veel verkeer is, kan ik genieten van op de baan te zijn. In België krijg ik daar weinig kans toe. Er zijn hier gewoon te veel auto’s op de weg. Constant files; het is absurd. Ik ken geen ander land waar het verkeer even hard dichtslibt. Nee, het pure rijplezier vind ik op reis. Vorige zomer reden we bijvoorbeeld met de auto naar Amalfi, in het zuiden van Italië. De Alpen doorkruisen, is fenomenaal. Uiteindelijk beland je dan op een kronkelweggetje dat naar je hotel leidt. Op zo’n moment kun je je auto eens op zijn limieten testen. Dan weet je pas echt wat hij in huis heeft qua baanligging en paardenkracht. Die momenten zijn helaas schaars.”

Ultieme plek voor privacy

“Ik rijd met een Jaguar XF. Drie jaar geleden proefde ik voor het eerst van zijn kwaliteiten, toen ik een tijdlang met een gesponsord exemplaar mocht rondrijden. Na afloop kon ik onmogelijk terug naar mijn vorige auto, een Peugeot 207 CC. En dus besloot ik zelf een Jaguar XF te kopen. De belangrijkste motivatie was dat ik heel veel tijd in mijn auto doorbreng. Door mijn job als muzikant ben ik constant op de baan. Dan mag je jezelf wel wat comfort toe-eigenen, vind ik. Dat je na een lange rit op je gemak, uitgerust en zonder rugpijn aan een concertzaal arriveert, is veel waard.” Click More

World Soundtrack Lifetime
Achievement Award voor Franse
componist Francis Lai
…………………………………………………...............
Aansluitend op de Focus op Frankrijk van het 41e Film Fest Gent wordt tijdens de World Soundtrack Awards, de Lifetime Achievement Award uitgereikt aan de Franse componist Francis Lai.

Francis Lai (geboren in 1932 in Nice) werd in één klap wereldberoemd met Un homme et une femme (1966):
zijn eerste score voor een film van Claude Lelouch, voor wie hij de volgende vier decennia voor een
dertigtal films de muziek zou schrijven.

Het Oscarwinnende Un homme et une femme lanceerde de carrière van Lelouch en maakte van Lai een gevierde Franse filmcomponist met, in navolging van Michel Legrand en Maurice Jarre, een internationale carrière. Mede dankzij het chabadabada deuntje veroverde de muziek van Un homme et une femme de hitparade. In deze film alsook in de followup Vivre pour vivre (1967), introduceerde het origineel gebruik van zowel in het Engels als in het Frans
gezongen chansons van Pierre Barouh en Nicole Croisille een vernieuwende, verfrissende en romantische sound in de Franse filmmuziek.

In 1970 scoorde Lai zijn grootste internationale hit met de soundtrack van het fenomenaal kassucces Love Story (1970) van Arthur Hiller. Met Bilitis (1977) van de soft core seksfotograaf David Hamilton tekende hij dan weer zijn grootste cult-succes. Andere bekende films waarvoor hij de muziek schreef zijn Le Passager de la pluie van René Clément, Anima Persa van Dino Risi, Les Ripoux van Claude Zidi en Oci Ciornie (Dark Eyes) van Nikita Mikhalkov. Francis Lai zal tijdens de WSA de Lifetime Achievement Award ontvangen voor zijn uitzonderlijke carrière in de filmmuziek en daaruit zal er een selectie live gebracht worden door het Brussels Philharmonic onder leiding van Dirk Brossé.

Naast het rijke oeuvre van Lai krijgt ook de beklijvende muziek uit de prestigieuze drama serie In Vlaamse Velden van Jef Neve een verdiende plaats die avond. Jef Neve bewees met deze score dat hij niet alleen een begenadigd jazzmuzikant is maar ook een erg geïnspireerde componist die van vele markten thuis is. Hij zal zelf een selectie maken uit de muziek die hij schreef en deze zal vergezeld worden door beelden uit de reeks. 

De Amerikaanse componist Cliff Martinez (Drive, Only God Forgives, Contagion en Spring Breakers) en de 2013 WSA Discovery winnaar Dan Romer (Beasts of the Southern Wild) zijn zoals aangekondigd ook centrale gasten van de avond. 

De WSA Ceremony & Concert vindt plaats op 25 oktober in ‘t Kuipke in Gent. Tickets zijn beschikbaar vanaf 30 euro, voor studenten vanaf 20 euro. Het 41ste Film Fest Gent heeft plaats van 14 tot 25 oktober 2014. Alle info en tickets op www.filmfestival.be en www.worldsoundtrackawards.com

PERSBERICHT
Onder embargo tot vrijdag 18 juli 2014 – 08:00
Meer info:
Riema Reybrouck · riema@filmfestival.be · +32 486 227 323
www.filmfestival.be

Eenzaamheid portretteren én tegelijkertijd weg spelen: Jef Neve toont hoe het moet in een verrassend sobere, wervelende en aangrijpende productie van Theater aan de Stroom.

Of het nu met een vrouw in zijn nek is (neem dat maar letterlijk) of eentje die weemoedig tegen zijn stevige rug leunt of twee mannen die hem langs beide zijden stompen, het lijkt Jef Neve niet te deren. Hij blijft naarstig verder spelen terwijl hij zijn dansers aanvuurt zoals hij dat ook met muzikanten doet. 

Jawel, Neve nam in opdracht van Theater aan de Stroom plaats te midden de dansers. Letterlijk. Zijn piano staat centraal op de scène, met het klavier naar het publiek gericht. En Neve zit/staat anderhalf uur lang met de rug naar het publiek te spelen. Maar die rug is even expressief als een danserslijf. Dat er nog niemand aan gedacht heeft, is een raadsel. Of misschien niet? Want Neve is een dansvoorstelling op zich en het vergt dus veel lef én doordachtheid om toch te proberen naast Neve op het podium te staan en iets te doen dat complementair zou kunnen zijn aan de wervelende of net heel wiegende muziek. Michael Lazic - choreograaf en regisseur van deze Soletude - slaagt daar wonderbaarlijk goed in. Hij lijkt Neves muziek werkelijk te incorporeren. De momenten dat Neve en Lazic samenspelen zijn magisch. Eenzaamheid en genot worden dan in een muzikale en dansante geut vertolkt. More

The concerto put in with a "Molto E Cantabile Misterioso". Beautiful set for so it completely. I can add to the Italian name a word. It is also very smooth in the ear, which is sweetened. However, the melody is there, does not encourage you to sing along: this means that you do not remember right away. Is that because it's what is dull? Part 2, 'Ben Ritmato' than anything else. That really puts in the necessary energetic percussion and the stress of our modern society vertolkend. The piano is also more powerful and more telling. Come Una Fantasia, part 3, has something floating, dreaming. Especially when the stakes are so. You can delusions somewhere in a remote part of nature wherever you feel half and half at ease. That's because of the tangle of instruments and mash notes that after the floating bet on your way ... And yes the Scherzo (part 4), which is a typical scherzo. Spicy, rushed, almost runaway. Again dreamy, even more than the beginning of Part 3 is the 5th part, Delicato. You can safely say that it is like walking on eggshells. No one can break, so you have to stride about like sitting on a cushion of air. The concerto ends up as an apotheosis that all previous parts to forget and want to immerse yourself in the whole orchestra where the piano is something fiercely present percussion with strong chords and leaps ... - See more