Spirit Control has been in the top 10 of the Belgian pop charts constantly since its release in March this year. With this new album pianist Jef Neve celebrates turning 40 and his return to life, as it were, after the depression he felt around his 30th birthday. Work with José James, soundtracks, years of touring the world in major concert halls with an extended trio and recently a solo album One have culminated in this new work.
It’s easy to hear why this album appealed so widely, with its sumptuous orchestration and graphic compositions such as the racing-paced NYC Marathon. But it’s not pop and it could just as easily sit in contemporary classical as jazz with its glimpses of Barber and Reich. Above all it’s about the excitement of liberation. Neve says “Spirit Control, or the idea that your mind is finally doing what you always desired, the thought that you are taking the wheel now, [is]a fantastic feeling of freedom.”
There is certainly a glorious pulse of heartbeat coursing through this album from the opening track Crystal Lights right through to the end. Its scale is huge with a string and horn ensemble yet there is never a feeling of too much of anything. The album manages to be rich, detailed and delicate all at the same time, like the transparent jewel-coloured lacquers on a Japanese box. The way some of the compositions have been put together reminded me of how Brian Wilson appeared to construct Pet Sounds, here the underlying scaffolding of piano is decorated with a myriad of tiny details such as one note of a bell, or short snatches of trumpet, or washes of electronics.
Kite Crash is a mesmeric piece which uses full-on electronics and disorientating strings to set up the title track Spirit Control, a symphonic piece with classical opening. The inclusion of Australian pop singer Sam Sparro - also credited as co-composer - on the ballad Caterpillar, was an inspired choice. To me, this song appears to be an allegory of Neve’s life, the lyrics (by Sparro) describing the vulnerable life of a caterpillar and its eventual triumphant metamorphosis to butterfly, almost to its own surprise. Both artists are out of their comfort zones and the result is touching.
Neve writes beautiful tunes that hang around in your head and send you back to replay this album again and again, so satisfying is his virtuosity and eloquency of feeling. Nowhere is this better illustrated than Solitude which first appeared on his solo album One, an expressive piece about father and son. Here it has been given an orchestral arrangement with piano at full pedal, tension and release in perfect balance. Paris, Place Sainte-Catherine with its references to Durante’s Make Someone Happy is the perfect closure, mysterious and atmospheric.
This is a truly beautiful personal album of many layers and subtle colours from the master of emotional intensity truly at ease with himself.
Muziek uit deze tijd laat zich vaak niet vangen in een genre. Klassiek, jazz en wereldmuziek worden gemixt tot bijzondere luisterervaringen. In de serie 'De Ontmoeting', concerten in Lux van gastprogrammeur Chris Tangelder, vanavond zo’n optreden. Jef Neve & Band met zijn programma Spirit Control. Spirit Control staat voor geestelijke vrijheid, dromen waarmaken, dat je zelf aan het roer staat. De Belgische pianist en componist Jef Neve heeft voor zijn nieuwe album Spirit Control gekozen voor een eigentijdse bezetting. Een jazzpianotrio aangevuld met strijkers, extra toetsenman/saxofonist en gastspeler Teus Nobel op trompet.
Ondanks het tropische weer van vandaag is de zaal in Lux aardig gevuld met publiek. Het podium, wachtend op zijn spelers, is gehuld in rook en ademt een mystieke sfeer. De vleugel, van zijn klep ontdaan, is in het midden van het podium gesitueerd met daaromheen de rest van de groep. Na een korte inleiding van Chris Tangelder over dit laatste concert in serie de ontmoeting kan het 90 minuten durende optreden Spirit Control beginnen. Een weemoedige cello opent het concert, aangevuld met aanzwellende violen, zoet en liefelijk. Verweven pianothema’s zorgen voor meer stuwing en ritme. De muziek wordt naar hoogtes gebracht om later weer tot rust te komen. Hiermee is de emotionele lading van het concert van Jef Neve & Band neergezet. Als het eerste nummer Spirit Control uitsterft, klinkt er een “whow” vanuit de zaal.
Grenzen
"Crystal Lights gaat over het licht," kondigt Jef Neve aan. "Het licht dat nog overal doorheen schijnt en over grenzen gaat." Jef Neve dirigeert de strijkers tijdens het intro. Drumroffels en pianoriffs zorgen voor een lekkere groove. Teus Nobel speelt en improviseert er prachtig overheen. Het nummer eindigt met een plotselinge pianoriff. Het opvolgende New York City Marathon daarentegen is een heel andere compositie: snel stuwend pianospel verweven met melancholisch vioolspel. Het jazzpianotrio vervolgt het concert. Hiermee laat Jef Neve horen een meesterlijke jazzpianist en improvisator te zijn en dat medejazzmusici Lennart Heyndels (contrabas) en Jens Bouttery (drums) aan elkaar gewaagd zijn en uitdagingen en improvisaties niet uit de weg gaan. Daar tegenover staan de klassiek geschoolde strijkers die de arrangementen spelen. Mooi hoe deze twee muziekwerelden samen komen in dit concert en zich prima mengen. Het publiek is vol luisteraandacht en elk nummer krijgt een flink applaus.
Verhaal en motief
Jef Neve vertelt tussen de nummers door luchtige verhaaltjes en betrekt zo het publiek bij zijn composities. Het concert wordt vervolgd met het nummer Paris, Place Sainte-Cathérine, met een uitblinkend duet tussen trompet en tenorsax. Korte thema’s en motieven vloeien moeiteloos in elkaar over en sterven weer uit. Een prachtige compositie. Tijdens het laatste nummer van het concert, Casablanca plukt Neve aan de snaren binnen in de vleugel. De geluidstechnicus van Lux vult het geluid van de vleugel aan met verrassende delay- en echoeffecten die overgaan in een stuwend ritme. Na een staande ovatie speelt Jef Neve als toegift Solitude in een arrangement met strijkers van zijn eerste solo album uit One (2014).
De muziek van Jef Neve & Band met Spirit Control bezorgt mij en het overige publiek vanavond een bijzondere beleving.
De muzikale ontwikkeling van pianist/componist Jef Neve blijft onverminderd doorgaan. Nog maar net wereldwijd doorgebroken met zijn voortreffelijke solo piano album One ligt er nu alweer een nieuw album in de winkels. Spirit Control is een opvallend grote muzikale stap vooruit. Een album ook dat Neve’s publiek optimaal zal verrassen en hem zeker ook nieuwe fans gaat opleveren. Wij togen naar Gent om Jef te ontmoeten en deden dat in twee sessies. Eerst in januari, gedurende de periode dat hij in de studio zat om het album op te nemen, en vervolgens begin februari, op de laatste avond voor de finale mix van het album.
De omgeving van Gent blijft een prachtige, al helemaal als je de kant op gaat van dorpen als Sint-Martens Latem. Het is er supergroen en de wel heel erg mooie (vast erg dure) huizen staan op ruime percelen. De opnamen van het nieuwe album van Jef Neve vinden plaats aan de achterkant van een enorme villa waar een studio aan het huis is vastgeplakt. Het grote benedengedeelte heeft voldoende ruimte om met grote groepen muzikanten tegelijk op te nemen. Er staan twee vleugels en dan is de ruimte nog maar voor een kwart gevuld. De ruimte kan daarnaast nog worden opgevuld met een dikke drumcabine en er is dan ook nog gewoon plek voor de strijkers die Jef voor zijn nieuwe album gebruikt. In het bovengedeelte, dat uitkijkt over de studio, zit vaste geluidsman Dieter over imposante opnameapparatuur gebogen als ik in gezelschap van Jefs manager Pieter de studio op een koude winterdag betreed. De eerste melodieën die ik hoor klinken gelijk weer zeer warmbloedig. ‘Het wordt een bepaald ander album dan One’, vertelt Jef even later als we door de studio lopen. ‘Nadat ik aanvankelijk eerst nog een soloalbum in mijn hoofd had vormde zich de laatste maanden nieuwe muziek in mijn hoofd die niet alleen vanuit de piano kon voortkomen. De arrangementen bleven zich in mijn hoofd stapelen en uiteindelijk nemen we nu met zowel een band als met strijkers en ook blazers op. En met die grote band, ik denk totaal acht man, naast de vaste band vier strijkers, gaan we dan ook straks op tour’.
‘Spirit Control is de uitkomst van een zeer spannende periode voor me, zowel op muzikaal gebied als privé’ vervolgt hij. ‘One bleek inderdaad de juiste plaat op het juiste moment en het album werd niet alleen door publiek en pers omarmd maar leverde me ook ontzettend veel optredens op. Ik heb met dat album, nog meer dan de voorgaande albums, echt de hele wereld over kunnen reizen. Ik heb ik weet niet hoeveel landen gezien en elke keer werden de optredens met vreselijk veel enthousiasme en emotie ontvangen. Hoe mooi alles ook was, zo slopend was het conditioneel en emotioneel omdat de druk volledig op jou ligt. Al snel merkte ik met het opnemen van het nieuwe album dat het fijn is om muzikaal te delen en jij niet altijd de prominente muzikant hoeft te zijn. Natuurlijk ben ik de man die het overzicht moet houden en de muzikale wegen uitstippelt, omdat ik alle muziek schrijf en deze ook op een bepaalde manier in mijn hoofd heb hoe deze door andere muzikanten gespeeld moet worden, maar binnen een band kan iedereen zijn moment pakken en ligt de druk niet steeds op mij. De start van het nieuwe album begon eigenlijk met Solitude, de enige track op One die met effecten werd opgenomen en daardoor een voller, andersoortig, geluid kreeg. Er daardoor echt uitsprong. Heel vaak werd me tijdens de One tour gevraagd of ik Solitude niet eens met een band wilde opnemen. Die nieuwe opname (met strijkers!) werd de blauwdruk voor het nieuwe album’.
‘Veel van de nieuwe muziek van Spirit Control is voorgekomen uit een relaxte zomer waarin ik de tijd genomen heb om me in andere muziek te verdiepen’, gaat Jef verder. ‘Nadat ik getrouwd ben met de liefde van mijn leven heb ik ook weer eens veel naar klassiek geluisterd. Mijn partner is namelijk klassiek zanger en het was erg fijn muziek te horen die ik ook vanuit mijn muzikale opvoeding mee heb gekregen. Daarnaast ook veel nieuwe klassieke dingen ontdekt. Zeer verrijkend. Trouwens ook naar veel oude jazz geluisterd en ook daar vreselijk veel verrassends ontdekt. De mooiste muziek laat je steeds weer nieuwe dingen horen. Mijn grote liefde voor nieuwe componisten zoals Max Richter, die klassiek een eigentijdse wending geven, hebben ook veel invloed gehad op mijn nieuwe muziek’.
