De muzikale ontwikkeling van pianist/componist Jef Neve blijft onverminderd doorgaan. Nog maar net wereldwijd doorgebroken met zijn voortreffelijke solo piano album One ligt er nu alweer een nieuw album in de winkels. Spirit Control is een opvallend grote muzikale stap vooruit. Een album ook dat Neve’s publiek optimaal zal verrassen en hem zeker ook nieuwe fans gaat opleveren. Wij togen naar Gent om Jef te ontmoeten en deden dat in twee sessies. Eerst in januari, gedurende de periode dat hij in de studio zat om het album op te nemen, en vervolgens begin februari, op de laatste avond voor de finale mix van het album.
De omgeving van Gent blijft een prachtige, al helemaal als je de kant op gaat van dorpen als Sint-Martens Latem. Het is er supergroen en de wel heel erg mooie (vast erg dure) huizen staan op ruime percelen. De opnamen van het nieuwe album van Jef Neve vinden plaats aan de achterkant van een enorme villa waar een studio aan het huis is vastgeplakt. Het grote benedengedeelte heeft voldoende ruimte om met grote groepen muzikanten tegelijk op te nemen. Er staan twee vleugels en dan is de ruimte nog maar voor een kwart gevuld. De ruimte kan daarnaast nog worden opgevuld met een dikke drumcabine en er is dan ook nog gewoon plek voor de strijkers die Jef voor zijn nieuwe album gebruikt. In het bovengedeelte, dat uitkijkt over de studio, zit vaste geluidsman Dieter over imposante opnameapparatuur gebogen als ik in gezelschap van Jefs manager Pieter de studio op een koude winterdag betreed. De eerste melodieën die ik hoor klinken gelijk weer zeer warmbloedig. ‘Het wordt een bepaald ander album dan One’, vertelt Jef even later als we door de studio lopen. ‘Nadat ik aanvankelijk eerst nog een soloalbum in mijn hoofd had vormde zich de laatste maanden nieuwe muziek in mijn hoofd die niet alleen vanuit de piano kon voortkomen. De arrangementen bleven zich in mijn hoofd stapelen en uiteindelijk nemen we nu met zowel een band als met strijkers en ook blazers op. En met die grote band, ik denk totaal acht man, naast de vaste band vier strijkers, gaan we dan ook straks op tour’.
‘Spirit Control is de uitkomst van een zeer spannende periode voor me, zowel op muzikaal gebied als privé’ vervolgt hij. ‘One bleek inderdaad de juiste plaat op het juiste moment en het album werd niet alleen door publiek en pers omarmd maar leverde me ook ontzettend veel optredens op. Ik heb met dat album, nog meer dan de voorgaande albums, echt de hele wereld over kunnen reizen. Ik heb ik weet niet hoeveel landen gezien en elke keer werden de optredens met vreselijk veel enthousiasme en emotie ontvangen. Hoe mooi alles ook was, zo slopend was het conditioneel en emotioneel omdat de druk volledig op jou ligt. Al snel merkte ik met het opnemen van het nieuwe album dat het fijn is om muzikaal te delen en jij niet altijd de prominente muzikant hoeft te zijn. Natuurlijk ben ik de man die het overzicht moet houden en de muzikale wegen uitstippelt, omdat ik alle muziek schrijf en deze ook op een bepaalde manier in mijn hoofd heb hoe deze door andere muzikanten gespeeld moet worden, maar binnen een band kan iedereen zijn moment pakken en ligt de druk niet steeds op mij. De start van het nieuwe album begon eigenlijk met Solitude, de enige track op One die met effecten werd opgenomen en daardoor een voller, andersoortig, geluid kreeg. Er daardoor echt uitsprong. Heel vaak werd me tijdens de One tour gevraagd of ik Solitude niet eens met een band wilde opnemen. Die nieuwe opname (met strijkers!) werd de blauwdruk voor het nieuwe album’.
‘Veel van de nieuwe muziek van Spirit Control is voorgekomen uit een relaxte zomer waarin ik de tijd genomen heb om me in andere muziek te verdiepen’, gaat Jef verder. ‘Nadat ik getrouwd ben met de liefde van mijn leven heb ik ook weer eens veel naar klassiek geluisterd. Mijn partner is namelijk klassiek zanger en het was erg fijn muziek te horen die ik ook vanuit mijn muzikale opvoeding mee heb gekregen. Daarnaast ook veel nieuwe klassieke dingen ontdekt. Zeer verrijkend. Trouwens ook naar veel oude jazz geluisterd en ook daar vreselijk veel verrassends ontdekt. De mooiste muziek laat je steeds weer nieuwe dingen horen. Mijn grote liefde voor nieuwe componisten zoals Max Richter, die klassiek een eigentijdse wending geven, hebben ook veel invloed gehad op mijn nieuwe muziek’.
Jef Neve is net veertig geworden en on top of his game. Al beseft hij maar al te goed dat hij nog elke dag kan bijleren. Op zijn nieuwe plaat ‘Spirit Control’ zoekt de pianist en componist hongerig en enthousiast naar nieuwe invalswegen gebouwd op tonnen ervaring uit het verleden.
Het komt wel mooi binnen wanneer je platenbaas laat weten dat je net je beste plaat ooit hebt gemaakt, niet? Of was hij gewoon in een zeer milde bui om je aanraking met vier decennia op deze planeet wat te verzachten?
Jef Neve: (lachend) “Het is zijn job om een artiest moed in te spreken en elke nieuwe plaat moet per definitie de beste zijn. Maar hij meende het echt en dat doet plezier. Ik stel mezelf voortdurend in vraag om beter te kunnen worden. En een schouderklopje kan deugd doen, al is het maar door de energie die je er van krijgt om dapper verder te doen. Ik had ook niet veel tijd om na te denken over deze plaat. Mijn soloalbum ‘One’ dateert van drie jaar geleden en heeft echt voor een overvolle agenda gezorgd in binnen- en buitenland. Veel concerten in Europa maar evengoed in Afrika, Azië of Zuid-Amerika. Het zijn zeer rijke jaren geweest met heel wat onvergetelijke ervaringen. Voeg daar nog wat opdrachten bij voor fictiereeksen zoals ‘In Flanders Fields’ en nu recent de soundtrack voor Hilde Van Mieghem’s ‘Sprakeloos’ en je beseft dat er amper tijd was om een bepaald concept uit te werken. Ik heb heel veel onderweg geschreven, goed beseffend dat ik in begin dit jaar zou beginnen opnemen.”
Door de indrukken die je onderweg opdoet, komt er waarschijnlijk ook veel binnen.
“Absoluut. Je geest staat voortdurend open en op een gegeven moment had ik een twintigtal songs, de ene al wat beter uitgewerkt dan de andere. Ik heb dan verschillende speellijsten gemaakt met die demo’s en ze beluisterd tijdens het lopen. Ik heb vorig jaar een marathon gelopen en blijf ook nu nog veel trainen. Uren en uren heb ik met die songs in mijn oren gelopen en tegen november had ik tien nummers geselecteerd en zijn er daarna nog twee bijgekomen. Ik liep ook altijd dezelfde route en liet me keer op keer verwonderen door de natuur die me omringde. Mijn zintuigen werkten anders en ik zag veel meer. Of het nu insecten, eenden of een vos waren, alles kwam binnen via een gezonde verwondering. De demo’s werden de soundtrack van mijn route en zo kreeg de plaat zijn uiteindelijke vorm.”
Het lijkt wel alsof je verschillende disciplines als muzikant en componist zich verbinden op ‘Spirit Control’. De manier waarop je klassieke achtergrond verbroedert met jazz en ook ruimte laat voor elektronica of meer popgerichte invalshoeken dwingt respect af.
“Het doet me plezier dat je het zo aanvoelt. Ik heb er geen echte verklaring voor maar het heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat ik me goed in mijn vel voel. Vandaar ook de titel ‘Spirit Control’. De gedachte dat mijn geest eindelijk doet wat ik wil, dat ik mijn leven zelf in een bepaalde richting kan leiden en daarbinnen een heerlijk gevoel van vrijheid ervaar. Ik ben gelukkig getrouwd met Andy – zelf een saxofonist die vooral met hedendaagse muziek bezig is – en heb een eigen studio in Deurle waarin ik urenlang ongestoord kan werken. Ik kan het niet ontkennen, het leven lacht me op dit moment echt toe en daar moet ik enorm dankbaar om zijn. Veertig worden is best een mijlpaal in het leven van een mens maar ik heb het gevoel dat het beste nog moet komen. En ik kan zonder probleem aanvaarden waar ik nu sta. Een geruststellende tevredenheid en de mogelijkheid om je energie meer te focussen. Ik wilde van alles geproefd hebben en liever meer dan minder. Die urgentie is nu weg en dat helpt.”
“WHAT IF YOU FEEL THAT YOU’RE AT TOP SPEED? WHAT IF SUDDENLY, IN THE MIDDLE OF YOUR LIFE,
ALL SAILS ARE POINTING IN THE SAME DIRECTION? WHAT IF YOU FINALLY LEARNED TO STAY UP ON YOUR FEET ON THE MOST DIFFICULT WAVES AND SUCCEEDED TO REACH THE BEACH IN ONE SPECTACULAR JUMP?
THE FEELING I HAVE WHEN I GO KITESURFING, A CONTROLLED BATTLE WITH THE WATER AND WIND, EVEN BEING ABLE TO FLY, THAT’S WHAT I FOUND IN MY LIFE: “SPIRIT CONTROL”, OR THE IDEA THAT YOUR MIND IS FINALLY DOING WHAT YOU ALWAYS DESIRED, THE THOUGHT THAT YOU ARE TAKING THE WHEEL NOW, A FANTASTIC FEELING OF FREEDOM.
THE MOST BEAUTIFUL MUSIC IS LIKE LIFE AT ITS BEST: SPACE TO IMPROVISE, AND THE MOST BEAUTIFUL VOICE IS LEFT OUT SUBTLY SO EVERYONE CAN COLOUR IT IN FOR THEMSELVES AND CREATE THEIR OWN STORY.
Piano: Jef Neve
Vocal: Sam Sparro (“Caterpillar”)
Trumpet: Teus Nobel (“Crystal Lights” & “Paris, Place Sainte-Cathérine”)
Cello: Amber Docters van Leeuwen (“The Heart Whispers Why”)
Als er één muzikant vanuit de Lage Landen garant staat voor eigenzinnigheid is het Jef Neve wel. Met Spirit Control zet hij, zeer aangenaam, zijn muzikale ontwikkeling voort met een album dat zowel intens als genre-overschrijdend is.
Met zijn piano-soloalbum One kende Jef Neve twee jaar geleden zijn grote doorbraak. Een toch nog behoorlijk onverwachte en tegelijk volledig terechte. Als er iemand in onze contreien zich enerverend muzikaal ontwikkelde is het Neve wel. Vanuit een triobezetting (met de weergaloze drummer Teun Verbruggen als trouwe metgezel) verkende hij, met zijn van klassieke elementen doorsneden pianospel, de jazz in alle facetten. Met een samenwerkingsproject met José James, een uitvergroot ‘trio’ met Sons of the New World en het schrijven van soundtracks veranderde hij zijn muzikale wereld. One maakte eens te meer duidelijk dat Neve muzikaal hard doorgroeide. Het was een zelfbewuste stap die glorieus vastlegde waar hij muzikaal toe in staat was. De compositie Solitude, de enige track op het album waar effecten een hoofdrol speelden, bleek de opmaat voor Spirit Control, het nieuwe album.
Solitude, een compositie opgenomen met een groot geluid, leek voorbestemd om met een band opgenomen te worden. Maar alleen met strijkers als bovenlaag over de enerverende pianopartij bleek dat Solitude al geweldig klonk. Het zette Neve aan het denken om zijn nieuwe composities met strijkers in te kleuren, maar een band was noodzakelijk om alle andere arrangementen die Neve ook in zijn hoofd had te vervolmaken. Spirit Control werd uiteindelijk opgenomen met naast Neve twee instrumentalisten en vier strijkers daarbij. Voor de opnamen van het nieuwe album werden ook nog blazers (waaronder trompettist Teus Nobel) gebruikt. Een heel verschil met One dus. MORE
“De taal die jazzpianisten spraken vóór Herbie Hancock, was die van Rachmaninov, die al een tikje jazzy, maar tegelijk ook vierkant klinkt”, vindt Jef Neve. “Hancock heeft er pastelkleuren aan toegevoegd. Door hem ben ik jazzmuziek beginnen spelen.”
